بعضی وقتها احساس می‌کنم روزگارم داره خوش می‌گذره، در واقع توقعاتم تغییر کرده قبلا اگه امروزم مثل دیروزم بود حالم خوب نبود و همیشه بایستی یه کاری می‌کردم ولی این اواخر جوری شده که اگه امروزم از دیروزم بدتر نشه احساس می‌کنم که روزگارم خوشه. فکر کنم اون تئوری مدیریت درسته که می‌گه اگه آدم نتونه نیازهای بالاترش رو ارضاء کنه لاجرم در نیازهای پایین‌دست فرو می‌ره. من هم فکر کنم همجچی حالی پیدا کردم تو این یکسال اخیر به جلو که نرفتم هیچ همه تلاشمم این بوده عقبگرد نکنم. تقریبا به همین دلیله که این روزها فکر می کنم چون امروزم از دیروزم بدتر نیست، در نتیجه روزگارم خوشه.

این هم از مزیت‌های کارمندیه دیگه