دیروز 18 تیر بود سالروز یکی از حوادثی که برای کسانی که دیدند اون روز رو تا امروز که 9 سال از آن روز گذشته غیر از 19 خرداد 81 چیزی شبیه اون ندیده اند.
اولین بار بود که دانشجویان به بدترین شکل ممکن خود مورد حمله وحشایانه افرادی که همه می شناسند و نمی شناسند قرار گرفتند. نمی خوام تحلیلی درباره او موضوع بنویسم فقط یک چیز جالب این اواخر دیدم که حیفم اومد ننویسم.
سال گذسته که کارم رو عوض کردم و با یک سازمان تقریبا دولتی کار می کنم یک روز تو لابی ساختمان دم آسانسور چشم به مردی افتاد که کتش بعد از 6 سال برام خیلی آشنا بود فقط رنگش یکم پریده بود و یکمی هم کثیف می زد. یه ذره که رفتم جلوتر از پشت دقیقا متوجه شدم که اون مرد همون کسی بود که از سال 78 تا خرداد 81 مسئول حراست کوی دانشگاه بود و حداقل 4 بار کارت تردد من رو به جرم وارد کردن افراد غیر دانشجو به کوی دانشگاه گرفته بود و بعد از تعهد گرفتن پس داده بود. (در حوادث بعداز کوی دانشگاه حداقل من فکر می کنم اون تنها کسی بود که سمت دانشجویان بود و از اونها حمایت کرد در واقع سمت مقابل نبود و سال 81 بعد از اینکه حسابی کتکش زدند و چند وقتی هم تو زندان اوین نگهش داشتن از مجموعه دانشگاه اخراجش کردن) اول فکر کردم بهتر به روش نیارم چون ممکنه نخواد با من روبرو بشه. در آسانسور که باز شد با چند نفر دیگه رفتیم تو آسانسور. یکمرتبه روبروی هم ایستادیم. در اولین برخوردی که نگاهامون با هم داشت در کمتر از کسری ار ثانیه منو شناخت. جالب بود که از دیدن من چقدر خوشحال شد. خلاصه یک ساعتی با هم صحبت کردیم سربسته همه داستانشو برام تعریف کرد. و گفت که الان هم شرکت خدماتی نظافتی به اتفاق چند نفر دیگه داره و روزگارشو می گذرونه.
همه اینها درحالیه که من کم وبیش می دونم در اون سری حوادث چه کسانی چه استفاده های که نکردند بدون اینکه ذره ای کار در حمایت از دانشجویان کرده باشند. ولی این بشر این بلا رو به سرش آوردن.
فکر کنم احمد باطبی هم با رفتنش به امریکا بهترین کار ممکن رو حداقل در حق خودش انجام داد