امروز سالروز مرگ دکتر شریعتی است. حیف ام اومد چیزی ننویسم چراکه زمانی زیاد دوروبر گفته ها و نوشته هاش می چرخیدیم. داشتم روزنامه همشهری رو می خوندم دیدم که از دو چنبه کاملا متفاوت درباره اش صحبت شده. سال گذشته هم در همین روز داشتم تو تاکسی می رفتم دیدم یه روحانی داره از جهتی دیگه درباره اش صحبت می کنه که اتفاقا دقیقا نقطه مقابل یکی از مباحث امروزی در همشهری بود.
همیشه یک نکته ای که برام جالب بود در مورد شریعتی این بود که هرکی و از هر قماشی می تونست سنگشو به سینه بزنه حالا می خواد روحانی باشه یا دانشجو یا مارکسیسم یا و هر کس دیگه ای .
برای خود من ولی همیشه نثر و روش نوشتن شریعتی جالب بود. هروقت کتاب کویر رو می خوندم واقعا حس جالبی داشتم از ترکیب کلمات و چیدمانشون باهم واقعا آدم تعجب می کنه.
هر چند خودش گفته که کویر جای گذر است ولی بیشتر اونایی که کویر رو می خونن واقعا توش گیر می کنن.
"سرمایه ماورائی هرکس به اندازه حرفهایی است که برای نگفتن دارد""
سلام
کویر را باید دوباره بخوانم